نقش حمایت اجتماعی ادراک‌شده و تاب‌آوری در سازگاری پس از طلاق زنان

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سازگاری پس از طلاق در زنان براساس حمایت اجتماعی ادراک‌شده و تاب‌آوری انجام شد. جامعة آماری این پژوهش را زنان تحت حمایت کمیتة امداد امام خمینی (ره) جنوب شهر تهران در سال 1395 تشکیل دادند. با روش غیرتصادفی در دسترس، تعداد 240 نفر از زنان مطلقه به‌عنوان نمونة پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامة سازگاری پس از طلاق فیشر (1976)، مقیاس حمایت اجتماعی ادراک‌شده چند بُعدی زیمت و دیگران (1988) و پرسشنامة تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. داده‌های جمع‌آوری شده، با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک‌شده و تاب‌آوری با سازگاری پس از طلاق در زنان رابطة معناداری وجود دارد. به‌طوری که با افزایش حمایت اجتماعی ادراک‌شده و تاب‌آوری زنان مطلقه، میزان سازگاری پس از طلاق در آنها افزایش می‌یابد. با توجه به نتایج به‌دست آمده از پژوهش حاضر، پیشنهاد می‌شود به نقش حمایت اجتماعی ادراک‌شده و تاب‌آوری به‌عنوان عوامل مؤثر بر سازگاری پس از طلاق در بین زنان در جهت پیشگیری و کاهش مشکلات روان‌شناختی ناشی از طلاق در این قشر از جامعه، توجه شود.